غریب که باشی چشمانت پی نگاه مهربانی پرسه می زنند.
دستهایت در انتظار یاری کسی در هوا معلقند.
زبانت در نگاهت تلخیص می شود.
دلت فشرده می گردد و غمت تا بی کران آسمان موج می زند.