عکاس
از صحنه عکس میگیرد
یک درخت
با سه برگ باز مانده
قهوه ای.نارنجی.زرد
((لطفا عکس نگیرید/ظاهرم بد نیست/ولی باور کنید/از درون زنگ زده ام.))
عکاس
به حرف کشی اعتنا نمیکند.
همیشه کاری ناکرده میماند/در حالی که/ما رفته ایم/ما میرویم و کفشهای ما/بر جا میماند/زندگی زوزه ی غمگین سگیست/که از شب میگذرد/ /زندگی.زندگی.زندگی/چیست زندگی.چیست/زندگی چیست/زندگی اتفاقی ست/که ابلهی/ان را/تکرار میکند.
(( اکسپر سیونیسم پژواک موسیقی زمانه است
همسرایی سرسام اور احساس و اندیشه
میخواهداز طریق هماهنگ سازی ملودیک اصوات ناموزون
و بر ملا ساختن عدم توفیقی که تا به این زمان رد رفق و وفق دادن انها حاصل شده است
خشونت بارترین و اشفته ترین دوران تاریخ بشریت را به نمایش بگذارد...))
در میزدم
حالا که دستم به زنگ میرسد
دیگر دری نمانده است............
پروانه ها کوتاه عمز میکنند:
با عشقی که از کودکی با خود داشته اند و
کلاغها زبان گنجشک را نمی فهمند
همه عمر سیاه میپوشند
با حسرت پروانه مردن!!!!!
یه مدتیه که هستی یه مو جود عزیزی با من یکی شده و وجود من دیگه فقط مال خودم نیست و بسته به اون وجود عزیز........
میدونی من با اون می خوابم و با اون بیدار میشم باهاش گریه میکنم ومیخندم .
میدونم که نمیتونم باورش نکنم یا اگه انکارش بکنم لبم میسوزه چی میشد اگه اونم منو باور میکرد!!.....
اگه فقط یه بار قلبم تنها واسه خودم بزنه یا محکوم میشه یا مطمئنم که تو سینه من نبوده.
کاشکی دلامون صدای همو میشنیدن تا میفهمید که به امید وصلش نشستم و دارم به حال خودم زار میزنم.
اخه میدونین هر کاری که میکنم به عشق اونه ولی احساس میکنم بالاخره به جای وصل ازش دور میشم.
به امید اونه که زنده ام وحتی اگه یه روزی اون بخواد از پیش من بره همه امیدم به اینه که دل من با یاد اون تو خاک بپوسه و خاکستر بشه............